Op zondag 25 mei werd de zevende en laatste ronde van het 16e Kattenburger Open gespeeld. Voordat de ronde begon waren er nog drie mensen met 5 uit 6: Frans Smit is een vriend en tevens ex-lid, ex-bestuurslid en ex-clubkampioen van de Raadsheer. Nu speelt hij bij de bevriende club Fischer Z. Bregje Roebers laat al enkele jaren het typische beeld zien van sterke, snel vooruitgaande jeugdspelers. Een paar jaar geleden nog zat zij in de onderste helft, maar vooral de laatste jaren tonen een explosieve groei. Als ik het wel heb speelt zij bij VAS. Haar zus Eline deed eerder mee maar won het toernooi nooit. Bregje wacht nog veel moois als ze zo doorgaat. Jim van der Valk Bouman is ook nog jong en speelt voor Zwart op Wit - maar ja, als oudere man zijn steeds meer mensen jong . Een paar jaar geleden won hij de toen nog bestaande B-groep maar dit jaar heeft hij ons toch echt versteld doen staan. Hij begon met 4 uit 4, verloor van Steve Michel (waarover straks meer) en won vervolgens nog een keer. Ook hij zal nog veel verder groeien.

De verwachting was eigenlijk dat Frans tegen Bregje zou spelen, maar daar dacht SwissMaster anders over. Voor de kenners: dit werd veroorzaakt door een downfloat van Jim in de vijfde ronde. Hierdoor speelde Frans nu tegen Jim aan bord 1 terwijl Bregje aan bord 2 met zwart speelde tegen Aden Darie. Dat is ook al een jonge, erge sterke speler met de hoogste rating van iedereen. Bregje wist haar partij al vrij snel te winnen en moest dus wachten op het resultaat op bord 1. Dat werd een zeer lange partij. Het was tot ver in het middenspel niet zo duidelijk wie er nu beter stond: Frans had het loperpaar maar Jim had ook het een ander in de stelling. Uiteindelijk viel het kwartje (dat is een munt uit het pre-Euro tijdperk) toch naar de ratingfavoriet, Frans. Ik heb eigenlijk na een tijdje alleen het eindspel gezien en daarin stond Frans twee pionnen voor. Maar vlak daarvoor was het nog heel spannend.

Enfin: Frans en Bregje hadden dus allebei 6 punten en dan telt de TPR. En tja: Frans had eigenlijk een 100%-score: 5 uit 5 en twee byes. Dank komt je uit op een hele hoge TPR, in zijn geval 2685. Dat komt (sorry Frans) omdat een TPR eigenlijk niet goed valt te berekenen voor mensen een 100%- of een 0%-score). Bregje had één remise gespeeld (tegen de dit toernooi erg goed spelende Ton van Rooijen) en één bye. Dit leidde tot de prachtige TPR van 2298, maar dat was toch niet genoeg om de officiële toernooi-winnaar te worden: die eer ging naar Frans. Maar eigenlijk was ze natuurlijk toch mede-winnaar. Op de derde plaats eindigde uiteindelijk de eerder genoemde Steve Michel. Steve - een speler van ENPS, vaste deelnemer en ex-winnaar van het toernooi, Hij was van een groepje van 5 mensen 4,5 uit 6 de enige die wist te winnen (van Almar Sternau van Isoalani/Zuid-Oost United) en eindigde zo met de prachtige score van 5,5 uit 7 - in het verleden soms goed voor de toernooiwinst - alleen op de derde plaats.

Er waren verder drie ratingprijzen. Jim was eigenlijk al vrijwel van aanvang af zeker van de ratingprijs tot 1900. Alleen de eerder genoemde Almeerder Ton van Rooijen had nog een kansje maar dat werd remise. De ratinggroep tot 1800 werd gewonnen door twee mensen: Maurice Buzink speelt ook al bij Zwart op Wit maar omdat hij ook nog op de ledenlijst van de Raadsheer staat kunnen we toch zeggen dat iemand van de Raadsheer in de prijzen viel. Maurice stond er het beste voor, maar hij moest tegen de sterke René Pijlman spelen dus remise was een mooi resultaat. Er was een hele rij andere kandidaten, maar de enige die daarvan won was Martin Rekelhof. Hij is ook een ex-lid van de Raadsheer (maar wel heel lang geleden) en speelt nu ook bij ENPS. Hij verschalkte Gijs Markus van Fischer Z. Het prijzengeld werd gedeeld, maar de TPR van Maurice was hoger en daarom won hij de bijbehorende beker.  De laatste ratingprijs viel in de groep tot 1650. Dit was  heel bijzonder, want Bé Keizer van de Volewijckers moest zich zondagochtend alsnog afmelden omdat hij ziek was geworden. In ieder geval beterschap Bé! Hij kreeg dus een 0, maar stond wel bovenaan voor de ratingprijs. En.... niemand van de andere kanshebbers wist te winnen waardoor Bé ondanks zijn reglementaire 0 alsnog de ratingprijs won.... We zorgen dat hij die krijgt.

Opvallend is dat alle prijswinnaars spelen bij Amsterdamse verenigingen. Dit terwijl er toch - gelukkig! - ook heel veel deelnemers uit andere delen van het land meespelen. Verder was de sfeer dit seizoen over het algemeen weer heel goed en hebben mensen soms goed, soms minder goed gespeeld maar meestal toch wel met plezier. We - vooral ons aller voorzitter Olaf Cliteur - is alweer druk aan het plannen voor de 17e editie die volgend seizoen gespeeld wordt. Alle deelnemers van de 16e krijgen een uitnodiging; uiteraard komt het ook op de schaakkalender te staan.  Allemaal heel hartelijk bedankt voor het deelnemen, het bezoeken of het meewerken (Olaf, Pepijn, Julian) aan het toernooi.

Gerie Opgenhaffen.

De Raadsheer zit middenin een reeks ontmoetingen met ENPS. Nu is dit zeker geen vervelende vereniging om tegen te spelen, maar het verloopt niet altijd even succesvol. Het begon op 5 februari, toen het eerste thuis speelde tegen ENPS 1.  Dat liep dramatisch af met 0,5-7,5 verlies; daarover elders op deze website meer. Precies een maand later, op 5 maart, verloor ook het vierde thuis van het ook wel wat sterkere ENPS 4 met 2,5-5,5. Weer twee dagen later, 7 maart, speelde het eerste uit tegen ENPS 2. Dat ging een stuk beter: we wonnen met 2-6. Daarover hieronder meer. En nu staat er voor het derde nog een thuiswedstrijd tegen ENPS 3 op de agenda op 19 maart.

Tegen ENPS 2 hadden we wel wat recht te zetten. Vorig seizoen verloren we al direct en toch wat onverwacht in de 1e klasse, waarna we ze nooit meer hebben ingehaald. Door omstandigheden konden we toch nog promoveren en daarom ontmoetten we ze nu in de Hoofdklasse op 7 maart. Maar los daarvan: alhoewel de kansen op handhaving nog steeds erg gering zijn, moesten we deze wedstrijd wel winnen om nog een sprankje hoop te houden. En eerlijk is eerlijk; ik geloof niet dat we ooit zo sterk zijn opgekomen. We waren compleet. Weliswaar was Zhanna in Rusland, maar Tobias was dan weer wel in Nederland en kon meespelen. Gemiddeld 2070, tegen ENPS 1912. De winst is ook nooit in gevaar geweest.

Jeroen Goedhart (1951) kon niet op 7 maart, maar gelukkig was ENPS bereid om vooruit te spelen. Dus Jeroen speelde een week eerder alleen bij ENPS tegen de sterkste speler van het team, Stefan Lehmann (2042) aan bord 4. Niets van de partij gezien natuurlijk, maar het werd een verdienstelijke remise. Daar konden we mee vooruit. Op de avond zelf kozen we voor een conventionele bordvolgorde. Dus speelde Manuel Bosboom (2368) op bord 1. Degene die er zou spelen - de tweede speler in sterkte van ENPS 2 - bleek die avond te moeten werken en daarom viel Johan van der Maas (1738) in. Tja, dan is dik 600 ELO-punten verschil toch wel wat veel. Ik zag op een gegeven moment een heel netwerk aan penningen. Dus Manuel won. Ik had het idee dat Tobias Kabos (2327), die op bord 2 tegen ex-winnaar van ons toernooi Steve Michel (1914) speelde, niet echt zijn beste avond had. Zelf zij hij dat hij wat speculatief speelde. Hoe dan ook, het zag er in mijn (beperkte) ogen moeizaam uit en hij kwam ook steeds minder te staan. Op het eind zelfs twee pionnen, maar Tobias kon eeuwig schaak inbouwen. Remise dus, maar dat mag best eens als je al jaren topscorer bent.  De partij van Ivo Knottnerus (2083) op bord 3 tegen Kees Bakker (1973) leek mij vanaf de zijlijn eerst op en neer te gaan, maar geleidelijk werd zijn stellng toch steeds beter. Met winst als mooi resultaat. Aan bord 4 had Jeroen dus vooruit gespeeld en op bord 5 speelde Jonas Dornieden (2090) tegen Mark Hecker (1942) als enige aan een livebord. Dus zijn partij is terug te zien via de website van ENPS: schaakclub.blogspot.com. Op deze site staat ook al een verslag van de teamleider van ENPS 2, niemand minder dan onze eigen Victor Bartman. Bij hem kan je ook terecht voor schaakinhoudelijk commentaar, bij mij niet :).  De stijl van Jonas is rustig, maar vaak toch dodelijk. Eerst zag ik geen voordeel, maar dat begon te veranderen. Bij een stand 1-4 kreeg hij remise aangeboden en met mijn domme hoofd adviseerde ik hem dat, gezien de stand, te accepteren. Maar Jonas had al lang gezien dat hij ging winnen doordat zijn pion onvermijdelijk ging promoveren. Simon Groot (1915) speelt liever met wit, maar nu had hij zwart op bord 6 tegen Jildo Kalma (1891). Daar kan hij ook prima mee overweg kennelijk, want hij kwam eigenlijk al snel goed te staan met een mooie aanval. Alleen verweerde zijn tegenstander zich goed met een tegenaanval. Maar Simon sloot het toch als eerste winnend af en was eigenlijk al vroeg klaar. Ook Olaf Cliteur (1922) leek op bord 7 tegen Michiel Smit (1879) een sterke aanval te hebben en ik schatte zijn steling als beter in, maar de aanval liep dood met remise als gevolg. De partij van Leon Haverkamp  (1903) op bord 8 tegen Boudewijn van Bockhoven (1919) kon ik het beste volgen, maar dat was dan ook een hele leuke partij om te volgen. Eerst vond ik Leon minder staan, toen beter en het werd remise. Het was een scherpe partij met wederzijdse dreigingen. Volgens mij hadden beide partijen ook kunnen winnen, dus dan is remise prima. Zeker als de eindstand 2-6 is.

Nou, dat is toch wel een opkikker. Desondanks zal handhaving heel moeilijk worden en mag je dat eigenlijk niet meer verwachten. We moeten nog tegen twee sterke teams: Paard d4 1 (9 april thuis) en Caissa 1 (29 april uit). Maar goed: hoe zat dat ook al weer met koeien en hazen?

Gerie Opgenhaffen.

Op 26 februari zou koploper Isolani 1 op bezoek komen. We waren erop voorbereid dat het een zware avond zou worden, te meer omdat we het om diverse redenen zonder een paar sterke teamleden moesten stellen. Zo bekeken hoeven we helemaal niet ontevreden te zijn met het kleinst mogelijke verlies: 3,5 - 4,5. Er waren drie invallers nodig, maar daarover had het tweede niets te klagen. Ton van Garderen kon die avond niet spelen, maar is wel in zijn eentje vanuit Gouda naar Amsterdam ZO gegaan om  daar op een donderdagavond vooruit te spelen. Dat hij op bord 6 verloor van Ahmet Saricicek doet niets af aan zijn inzet, Van de partij zelf weet ik overigens niets. Op de 26e zelf heeft het er nooit naar uit gezien dat we niet zouden verliezen, dus ook zo bezien is de uitslag goed te verteren. Mustapha Yahia (1) speelde tegen hun redelijk recente lid Daniël Torn. Dat leek eerst goed te gaan, maar een misrekening kostte hem een stuk. Hij speelde wel door, maar het zat er niet meer in. Wim Postema moest aantreden tegen de voor de 2e klasse wel heel sterke Ahnaf Uddin (2110). Hij was eigenlijk best tevreden over zijn partij en zijn stelling, maar langzaam ging het toch minder - vooral toen hij een kwaliteit verloor. Toch heeft er aan dit bord misschien wel meer in gezeten, maar uiteindelijk verloor Wim toch. Het wordt saai: ook Harmen van der Ploeg (3) moest het opnemen tegen een sterkere speler: Almar Sternau. Hij stond al gauw erg gedrongen en kwam er eigenlijk nooit goed uit. Dus hij moest al snel in verlies berusten. De partij van Douwe Jan Veltheer (4) tegen Hemmo ten Hoor was eigenlijk de hele tijd in evenwicht, met remise als logisch gevolg. Anders was dat bij Hans Radder (5), die speelde tegen de toch sterke Rafiek Mohamedjoesoef (1992), maar ik heb hem eigenlijk alleen maar beter zien staan. Hij stond op een gegeven moment een kwaliteit en een pion voor. Later was die kwaliteit terug gegeven maar de pion en de betere stelling bleven. Een keurige winst dus. En dus nog twee invallers. Pepijn Streng (7), die intern ook al zo sterk speelt, nam het op tegen Simon van Sloterdijck.  Dat leek mij een tijd gelijk op te gaan, maar rond 22.30 zag het er toch heel slecht uit en gaf ik er eerlijk gezegd geen cent meer voor. Maar hij bleef zich secuur verdedigen, waar zijn tegenstander veel minder secuur speelde en op het eind zelfs een regelrechte blunder beging door met de verkeerde toren te slaan. Daar kwam Pepijn goed weg en won hij zelfs (, maar wel door krachtig verdedigen. Rinus Koevoets (8) heeft er op bord 8 eigenlijk helemaal geen twijfel over laten bestaan tegen Bilal Saricicek - inderdaad het broertje van de eerder genoemde Ahmet. Hij kwam snel binnen en won als eerste.

Gerie Opgenhaffen.